"Ndonjëherë nxehem keq kur shoh që kuzhina është rrëmujë dhe nuk jam në gjendje të gjej asnjë filxhan të pastër. Ka ditë kur duke u përpjekur të bëj kek dhe biskota, e dreqos punën dhe një Zot e di se çfarë bëj!

Ka ditë kur nuk arrij t’i mbaj lotët, jam gati të humbas toruan. Harroj pa blerë biftekët dhe ndihem si një nënë e paorganizuar, që nuk është e aftë t’i bëj gjërat siç duhen.

Por pikërisht në ato momente, është dikush që të thotë: “Mami, e mban mend kur bëmë bashkë kek me biskota dhe më le që t'i pudrosja unë?” ose, “Mami, e mban mend kur harrove biftekët dhe bëre vezë për darkë, a do t’i bëjmë sërish?”.

Aty kuptoj që fëmijët shohin tjetër gjë tek ne, që nuk ka lidhje me mënyrën si ne e shohim veten.

Fëmijët nuk na shohin si njerëz që nuk jemi të aftë të kontrollojmë emocionet, ata na shohin si qenie njerëzore me ndjenja, mjaftueshëm sa për t’i frymëzuar.

Na shohin si dikush që di gjithçka, si dikush që do t’i mbrojë gjithnjë.

Për fëmijët, nuk është e nevojshme që ne të lahemi, të krihemi, të pastrohemi. Ata nuk vërejnë nëse kemi veshur të njëjtën bluzë për dy ditë me radhë, nëse jemi kombinuar bukur, nëse i kemi flokët e stiluar këndshëm.

Për ta, jemi thjesht heronj. Na duan pa kushte. Nuk kanë nevojë për biskota në formë të përkryer apo të jesh një nënë e organizuar. Duan thjesht një njeri që të jetë i pranishëm. Kaq.

I mbani mend prindërit kur ishit të vegjël? Ata ishin të bukur dhe dinin gjithçka. Ju ndiheshit të sigurt dhe të mbrojtur.

Fëmijët na shohin po njësoj, edhe në ato momente kur ne e urrejmë veten."

Shkruar nga një grua anonime për Mom.Me

"Sometimes I get really angry when I see the kitchen is a mess and I can't find any clean cups. There are days when I try to make cakes and cookies, I screw up the job and God knows what I do!

There are days when I can't hold back the tears, I'm about to lose my temper. I forget to buy the steaks and I feel like a disorganized mom who can't get things done right.

But in those very moments, there is someone who says, "Mom, remember when we made cookies together and let me frost them?" or, "Mom, remember when you forgot the steaks and had eggs for dinner, shall we make them again?".

There I understand that children see something else in us, which has nothing to do with the way we see ourselves.

Children don't see us as people who can't control our emotions, they see us as human beings with feelings, enough to inspire them.

They see us as someone who knows everything, as someone who will always protect them.

For children, it is not necessary for us to wash, comb, clean ourselves. They don't notice if we wear the same top for two days in a row, if we're put together nicely, if our hair is nicely styled.

To them, we are just heroes. They love us unconditionally. They don't need perfectly shaped cookies or being an organized mom. They just want a man to be present. That's it.

Do you remember your parents when you were little? They were beautiful and knew everything. You felt safe and protected.

Children see us the same, even in those moments when we hate ourselves."

Written by an anonymous woman for Mom.Me