Pas një shkëputjeje disamujore nga media, Antonela Berisha u rikthye në ekran në mënyrë të bujshme, në emisionin “Goca dhe Gra”. Por këtë herë e ftuara ishte ndryshe, jo për ndonjë fushatë ndërgjegjësimi, ndonjë sukses profesional apo ndonjë arritje personale. Rikthimi i saj u mbështoll me etiketa “frymëzimi”, duke na servirur një koleksion sportiv me ngjyra kafe, të zezë dhe vishnje, të titulluar “Embrace Your Flaws” (Përqafo të metat e tua). Një mesazh interesant, por i diskutueshëm sidomos kur del nga dikush që është përfshirë në një skandal dhune.

Intervista nisi me një mikpritje të ngrohtë, duartrokitje dhe fjalë përmbledhëse nga Einxhel Shkira, e cila e vlerësoi rikthimin e saj si “një shkëputje të madhe dhe më në fund një rikthim”.

Egla Ceno e drejtoi bisedën tek pika kyçe, më në fund pyetja e shumëpritur: “A ka lidhje ky koleksion me ngjarjen që kalove ti me motrën?” Një pyetje, të cilës Antonela iu përgjigj me një ndjesë publike, duke kërkuar falje për “ngjarjen e rëndë”. Por kujt i kërkoi falje? Viktimës? Jo. E gjitha ishte një përkulje teatrale për publikun, duke shmangur adresimin e drejtpërdrejtë të Klea Prengës, vajza që u godit me shishe qelqi nga motrat Berisha në një restorant në Tiranë. Një ndjesë sa për sy e faqe, që u pasua nga fjalë boshe për të kaluarën dhe fuqinë e “ringritjes”.

“Si ishte ajo periudhë për ty? A ke nxjerrë ndonjë mësim?”

Kjo ishte pyetja filozofike e Rudina Dembacajt, që meriton kohën e vetë këtu. Cili është mësimi që mund të nxirret nga një situatë e tillë? Që kamerat nuk janë aleate kur kryen një akt dhune? Apo që vendi i gabuar dhe koha e gabuar nuk janë rrethana të favorshme për të nxjerrë mllef? Antonela e mbylli këtë kapitull duke thënë se “ndodhi në vendin e gabuar, në kohën e gabuar.” Mbetet për t’u hamendësuar: cili do të ishte vendi i duhur? Një vend i braktisur? Koha e duhur? Një ditë pa ndonjë prani mediatike?

“A e ndjen t’i kërkosh falje publike?” 

Kjo është pyetja më absurde, duke qenë se Antonela sapo kishte kërkuar falje (drejtuar vetëm për publikun). Po çfarë mund të thoshte ajo tjetër, përveçse ta konfirmonte? “Po, patjetër,” tha ajo, duke përmbledhur atë që publiku tashmë kishte dëgjuar. Por asnjë shenjë empatie për viktimën, vetëm një përqendrim te “puna e saj për të sjellë një ndikim pozitiv në shoqëri”.

Për ta vulosur momentin e saj të “reflektimit”, Antonela iu referua vetes si një “figurë publike që ka rëndësi në ndikimin që sjell tek njerëzit”. Dhe këtu ndalesh për të reflektuar mbi të vërtetën e këtij pohimi. Çfarë ndikimi mund të ketë dhënë një video ku dikush godet tjetrin me shishe qelqi? Mendoi vallë se ishin frymëzuar njerëzit? Apo ky “ndikim” shërbeu si një kujtesë se dhuna mund të rehabilitohet me një ndjesë televizive dhe një koleksion sportiv?

Kur u pyet për mesazhet që kishte marrë pas ngjarjes, Antonela u përpoq të tërhiqte vëmendjen tek “mbështetja e madhe që kishte marrë nga ndjekësit.” Ajo tregoi se shumë gra i kishin shkruar për situata të ngjashme, ku ato “gjenin veten” në historinë e saj. Në cilën pjesë të historisë gjetën veten? Në konfliktet personale që përfundojnë në dhunë? Apo ndoshta në iluzionin se pendesa televizive të fal gjithçka?

“Sigurisht që nuk mbështesim asnjë formë dhune.”

Por ironia ishte e qartë: Tani një skandal dhune u shndërrua në një platformë rehabilitimi personal dhe promovimi mode. Dhuna mori një platformë televizive, një narrativë të kthesës së madhe dhe një mundësi për të shitur koleksione. Në vend që të krijonte një mesazh të vërtetë pendese dhe ndërgjegjësimi, intervista shërbeu si një udhërrëfyes për ata që mendojnë se famën mund ta ndërtojnë mbi dhimbjen e të tjerëve. Antonela, e “forta” e përballjes televizive, na dha një mësim tjetër: nëse do t’ia dalësh të shfaqesh në ekran, pendimi nuk duhet të jetë i sinqertë, por thjesht i paketuar mirë. 

Pra, cili ishte ndikimi i gjithë kësaj? Pozitiv, sipas Antonelës. Dhe në një mënyrë të pashpjegueshme, ndoshta ka të drejtë. Në fund të fundit, ky është një rikthim i denjë për të na kujtuar se në televizion, çdo gjë mund të shitet - edhe “pendesa”.

Ky artikull është një qëndrim personal, shkruar nga  Juliana Zguro, redaktore kontribuese në Anabel Media.

Copyright Anabel.al / Ndalohet ribotimi pa lejen e redaksisë.