^{Ju prezantojmë me rubrikën e re, Unpopular Opinion. Të gjitha kemi disa mendime që, nëse i themi me zë të lartë, na duket sikur do përfundojmë në burg. Jo sepse janë domosdoshmërisht të gabuara, por sepse janë…ndryshe. Nuk janë ato që shoqëria pret të dëgjojë, nuk janë të mbështetura nga masa dhe, mbi të gjitha, nuk janë të përshtatshme për t’u thënë në tavolinën e drekës me familjen. Këto janë ato mendime që i mbajmë për vete, i ndajmë vetëm me miqtë ose thjesht kafshojmë buzët për t’i mbajtur brenda. Unpopular opinions janë pikërisht ato mendime që shumica i konsideron të çuditshme, të guximshme ose thjesht të gabuara. Por jo çdo mendim që del jashtë rregullave është domosdoshmërisht i gabuar. Pra, ka ardhur koha të themi disa të vërteta jo aq të famshme.}"Jo po “Egli e do për famë”, jo po “është Xumi i dytë”… Për mendimin tim, Gjesti ka po aq faj sa Egli, në mos më shumë.

Të gjithë mund të kemi pasur në jetën tonë dikë që as na donte, as na urrente - thjesht na mbante pezull, duke na lënë me ndjenja të përziera. Një marrëdhënie që nuk jep as sigurinë e një dashurie, por as lirinë e një refuzimi të qartë. Dhe në këto raste, ajo që dhemb më shumë nuk është refuzimi, por iluzioni që të lë pezull, të jep shpresë dhe pastaj të rrëzon sërish.

Egli, në këtë histori, nuk është ajo që po mban dikë pezull. Pra, tha që nëse do donte dikë do e thoshte dhe e tha! Ndërsa me Xumin e tha troç se nuk ka asnjë shans mes tyre dhe i qëndroi fjalës. Ajo nuk dha asnjë shpresë të rreme, nuk ngatërroi askënd me sinjale kontradiktore dhe kur ndjeu pëlqim për dikë tjetër, e tha hapur. Kjo është mënyra e duhur për të refuzuar dikë - qartë, drejt, pa lojëra dhe pa lënë dyshime. 

Në fakt, Egli më kujton Luizin, që iu qep Kiarës derisa ajo e pranoi. Ai këmbënguli, ajo këmbënguli, por stereotipet janë ato që bëjnë të duket anormale një gocë që “gjuan” një çun e para. Nëse një djalë këmbëngul, thuhet se është i përkushtuar dhe romantik, por kur një vajzë bën të njëjtën gjë, papritur është “e etur për vëmendje” ose “e fiksuar.” Në rastin specifik “e do për famë”.

Ndërsa Gjesti? Ai është historia tipike e “tërhiq e mos e këput.” Në momentin që Egli distancohet, ai kërkon ta afrojë. Kur sheh që Egli fillon të ketë respekt për veten dhe largohet, ai e rrëzon me një veprim të vogël - një fjalë, një përqafim, një sjellje që e bën të besojë se ndoshta ka diçka aty. Një ditë e përqafon, të nesërmen e bën të duket si e fiksuar. Një ditë e mban afër, të nesërmen e lë të humbasë në paqartësi.

E pra, kush është vërtet fajtori në këtë histori?" - shkruar për Anabel.al nga një shikuese e rregullt e "Big Brother VIP Albania".

Shënim: Artikulli është përshtatur nga redaksia për qëllime editoriale dhe qartësie. Copyright Anabel.al / Ndalohet ribotimi pa lejen e redaksisë.

^{Introducing the new column, Unpopular Opinion. We all have some opinions that, if we said them out loud, we feel like we'd end up in jail. Not because they're necessarily wrong, but because they're... different. They're not what society expects us to hear, they're not supported by the masses, and, above all, they're not appropriate to say at the dinner table with the family. These are the opinions we keep to ourselves, share only with friends, or simply bite our lips to keep them inside. Unpopular opinions are precisely those opinions that most people consider strange, daring, or just plain wrong. But not every opinion that goes outside the rules is necessarily wrong. So, it's time to say some not-so-popular truths.} 

No, "Egli wants him for fame", no, "he's the second Xumi"... In my opinion, Gjesti is just as guilty as Egli, if not more.

We may all have had someone in our lives who neither loved us nor hated us - simply kept us in suspense, leaving us with mixed feelings. A relationship that offers neither the security of love nor the freedom of a clear rejection. And in these cases, what hurts the most is not the rejection, but the illusion that leaves you in suspense, gives you hope, and then knocks you down again.

Egli, in this story, is not the one who is keeping anyone in suspense. So, she said that if she loved someone, she would say it and she did! While with Xumi, she bluntly said that there is no chance between them and kept her word. She did not give any false hope, did not confuse anyone with contradictory signals and when she felt like someone else, she said it openly. This is the right way to reject someone - clearly, directly, without games and without leaving any doubts. 

In fact, Egli reminds me of Luiz, who stuck by Chiara until she accepted him. He insisted, she insisted, but stereotypes are what make a chick who “hunts” the first guy seem abnormal. If a guy insists, he’s said to be committed and romantic, but when a girl does the same, she’s suddenly “hungry for attention” or “obsessed.” In this specific case, she “loves him for the fame.”

As for Gesti? He's the typical story of "pull it and don't break it." The moment Egli distances himself, he tries to bring him closer. When he sees that Egli is starting to have self-respect and pull away, he knocks him down with a small action - a word, a hug, a behavior that makes him believe that maybe there's something there. One day he hugs her, the next day he makes her seem obsessed. One day he holds her close, the next day he lets her get lost in uncertainty.

So, who is really to blame in this story?