Banorja e “Big Brother VIP Albania”, Rizarta Hoxha, u surprizua spektaklin e mbrëmshëm nga takimi me të motrën, por vëmendjen e mori diçka krejt tjetër. E futur në dhomën e surprizave, Ledioni e ftoi që të shihnin një rrëfim të bërë nga ajo, por menjëherë Rezarta u përgjigj duke thënë disa herë “Jo”. E megjithatë, Ledioni tha “Po” dhe klipi u transmetua.

Klipi përmbante një rrëfim të Rizartës që lidhej kryesisht me raportin e saj me të atin, të cilin e përshkruante si një person të ftohtë e madje duke dhënë dhe detaje për të konkretizuar këtë mendim.

Por kjo situatë e krijuar bëri që komentuesit të ndaheshin si zakonisht në dy kampe: Së pari, shumë njerëz theksuan se publikimi i këtij klipi ishte një shkelje e hapur e Kodit Etik të psikologëve që parashikon në mënyrë strike se asnjë rrëfim nuk duhet ndarë me askënd. Së dyti, shumë njerëz “u hodhën” për të gjykuar Rizartën, duke thënë se të tilla detaje familjare nuk duheshin thënë për të mos lënduar askënd.

Fillimisht, çfarë parashikon rregullorja e “BBVA” në të tilla raste?

Paraprakisht vlen të theksohet se “Big Brother” ka rregulla strikte dhe ndonëse ato mund të ndryshojnë nga njëri vend në tjetrin, disa prej tyre janë pothuajse të njëjta në çdo vend. Bibla e “Big Brother” është sekrete, por në internet qarkullojnë detaje mbi atë që ajo parashikon:

1. Çdo konkurrent nënshkruan një kontratë që i jep producentëve të drejtën t'i portretizojnë ata, historinë e tyre dhe imazhin e tyre në çdo mënyrë që ata e shohin të arsyeshme. Në thelb, banorët humbin çdo kontroll që kanë mbi portretizimin e tyre në TV para se të shkelin në shtëpi.

2. Produksioni ka të drejtën e vetme se çfarë të transmetojë dhe çfarë jo

Deri këtu jemi shumë dakord, tanimë nuk është sekret që në “BBVA” monitorohesh gjithë kohës dhe nuk humbet asnjë detaj. Por mos vallë ky rast nuk është njësoj me të tjerët? Kjo pasi, një tjetër pikë e rregullores parashikon pikërisht këtë:

3. Çdo konsultim me psikologun nuk filmohet apo dëgjohet nga produksioni

Në këtë pikë, duket sikur kemi një përplasje. Rizarta kërkoi të mos transmetohej klipi – një të drejtë që ajo nuk e ka sepse ka firmosur një kontratë ku ka rënë dakord që produksioni ka të drejtën se çfarë të transmetojë dhe çfarë jo – dhe Rizarta që u shpreh se mendoi se ishte në një bisedë me psikologen, gjë të cilën Ledioni u duk se e mohoi.

Gjatë transmetimit të klipit, Rizarta fliste herë pas herë, ndërsa dukej e pakënaqur me atë që po dëgjonte, duke përforcuar faktin se nuk ishte dakord që rrëfimi i saj të bëhej publik. Më tej, pas përfundimit të klipit ajo theksoi se ka menduar gjithë kohës që po fliste me psikologen dhe jo me “dhomën e rrëfimit”, por Ledioni ndërhyri shpejt për t’i thënë se bisedat me psikologen janë të një tjetër natyre.

Pyetja që lind është: Pse Rizarta mendoi se po fliste me psikologen?

Rizarta ka komunikuar shumë herë në dhomën e rrëfimit, çfarë e bëri që këtë herë të mendonte se po fliste me psikologen dhe jo me stafin e produksionit? A ishte keqkuptim nga ana e saj, apo personi përtej murit la të nënkuptuar që ishte psikologia?

A duhej transmetuar apo jo?

Nuk mund të themi nëse ishte keqkuptim i Rizartës apo keqpërdorim i produksionit, por le të themi se “dëmi mund të zhbëhej”, pasi gjatë transmetimit të klipit ajo dukej sikur vazhdimisht kërkonte të ndërpritej.

Megjithatë, situata mbetet ende e paqartë, pasi kemi dy versione: Rizarta që pretendon se ka menduar se po flet me psikologen dhe produksionin, përfaqësuar nga Ledioni, që thotë krejt të kundërtën.

Sidoqoftë, sipas psikologes Ilva Mile vendimi për të publikuar këtë bisedë ishte i gabuar, ja përse:

 “Rrëfimi i Rizartës hedh dritë mbi një traumë të fëmijërisë rreth së cilës nuk flitet mjaftueshëm: neglizhimi emocional. Kur përmendet termi “traumë” kemi tendencën të mendojmë se i referohet gjithmonë ngjarjeve tragjike që trondisin dhe janë të zhurmshme e madhore duke shkundur themelet e mekanizmave që na ndihmojnë të jemi të shëndetshëm emocionalisht, e ndërsa trauma është patjetër edhe kjo, trauma është gjithashtu përqafimet që mungojnë nga njerëzit që duhet të jenë streha më e sigurt për një fëmijë, kritikat e ashpra, injorimi i nevojave emocionale, ftohtësia emocionale në mjedisin familjar dhe mungesa e kultivimit të pranimit dhe dashurisë për veten.

Në një kulturë ku janë të rrënjosura zakonet për respektin ndaj prindërve apo më të mëdhenjve edhe kur këta të fundit mund të jenë të gabuar në qasjen e tyre të prindërimit, ndërgjegjësimi për plagët emocionale që shkakton prindërimi i pashëndetshëm mungon.

Duhet kuptuar që eksplorimi i këtyre plagëve nuk nënkupton fajësimin apo “ndëshkimin” e prindërve për gabimet e tyre: ata bëjnë më të mirën me çfarë i është mësuar. Qëllimi është të kuptohet si prindërimi i metë na ndikon në moshë të rritur dhe çfarë mund të bëhet që këto plagë mos të përcjellohen ndër breza.

E ndërsa rrëfimi i Rizartës është tejet ndërgjegjësues, e ndjej detyrim të theksoj se duhet të jetë gjithmonë e drejta e personit të vendosë nëse një rrëfim dëshiron ta ndajë me një miliard shikues apo jo e nëse kjo e drejtë shkelet, me keqardhje e them se është nga e para një mosrepektim I nevojave emocionale, një shkelje e besimit që njerëzve që vijnë nga mjedise familjare të pasigurta emocionalisht mund t’i duhet vite për ta ndërtuar. Dhimbja emocionale dhe përjetimet e fëmijërisë janë personale, intime, të vyera dhe meritojnë të eksplorohen me dhembshuri e kujdes në mjedise të sigurta dhe konfidenciale, jo të përdoren për klikime apo shikueshmëri.

Jam e keqardhur dhe e tejet e revoltuar nëse ajo çfarë dëshmuam është një shkelje e hapur e konfidencialitetit që është parimi më i rëndësishëm në profesionin e psikologut.”, shkruan psikologia Ilva Mile.

Përtej diskutimit, duhet theksuar se neglizhenca emocionale është një fenomen që shumë fëmijë mund ta kenë ndjerë gjatë rritjes së tyre, ndaj mendojmë se nuk ka vend për gjykim mbi rrëfimin e Rizartës edhe nëse ajo do ishte krejtësisht në dijeni mbi publikimin e klipit.

Copyright Anabel.al / Ndalohet ribotimi pa lejen e redaksisë.