Nëse të ka ndodhur ndonjëherë të thërrasësh fëmijën me emrin e motrës më të vogël ose vëllait, mos u shqetëso. Këto lloj ngatërrimesh janë shumë të zakonshme dhe interesante për mënyrën si truri ynë përpunon marrëdhëniet, kujtesën dhe emocionet.

Imagjino: je duke mbajtur fëmijën dhe papritur e thërret, për shembull, me emrin e motrës së vogël. Të duket e çuditshme, ndoshta ndihesh edhe pak në faj: si ka mundësi që po ngatërroj emrin e fëmijës tim?

Ngatërrimi i emrave ndodh shpesh kur e thërrasim dikë me emrin e një personi tjetër që kemi afër emocionalisht, veçanërisht brenda të njëjtës kategori - si anëtarët e familjes, miqtë e ngushtë apo kafshët shtëpiake. Sipas psikologëve, kjo është një “rrëshqitje” krejt normale e trurit, jo shenjë harrese apo konfuzioni. Në të vërtetë, është një pasqyrim i mënyrës si truri ynë lidh emrat me ndjenjat dhe rolet, jo vetëm me fytyrat.

Truri ynë nuk i arkivon emrat sipas rendit alfabetik. Përkundrazi, i grupon sipas rëndësisë emocionale dhe ngjashmërisë në marrëdhënie. Pra, nëse ti e ke rritur motrën/vëllain e vogël – e ke ushqyer, e ke larë, e ke vendosur në gjumë, e ke mbrojtur – ka shumë mundësi që truri yt e ka vendosur emrin e tij/saj në dosjen “persona për të cilët kujdesem dhe i dua shumë.” Kur lindi fëmija yt, ai/ajo u shtua në të njëjtin “folder emocional.”

Në ato momente kur je duke u kujdesur për fëmijën, truri thjesht shkon te vendi më i afërt dhe më i njohur. Dhe ndonjëherë, emri i parë që del, është ai i motrës/vëllait.

Për ata që janë fëmijë të parë, sidomos kur ka diferenca të mëdha moshe me motrat apo vëllezërit më të vegjël, ky model është edhe më i zakonshëm. Shumë fëmijë të parë marrin rol kujdestari për motrat e vëllezërit më të vegjël, veçanërisht kur ndihma është e nevojshme në familje.

Ta ngatërrosh emrin e fëmijës me atë të motrës/vëllait nuk është tregues se je i/e hutuar apo nuk po i kushton vëmendje sa duhet. Përkundrazi, është një dëshmi se sa të fuqishme dhe të ndërlikuara mund të jenë marrëdhëniet tona. Tregon se përvojat e tua të hershme të kujdesit kanë formuar atë që je sot dhe truri i mban ato lidhje të gjalla.

If you've ever called your child by their younger sibling's name, don't worry. These types of confusions are very common and interesting for the way our brains process relationships, memory, and emotions.

Imagine: you're holding your baby and suddenly you call him, for example, by his little sister's name. It seems strange to you, maybe you even feel a little guilty: how could I be getting my child's name wrong?

Name confusion often occurs when we call someone by the name of another person we are emotionally close to, especially within the same category — like family members, close friends, or pets. According to psychologists, this is a completely normal “slip” of the brain, not a sign of forgetfulness or confusion. In fact, it’s a reflection of the way our brains associate names with feelings and roles, not just faces.

Our brains don’t file names in alphabetical order. Instead, they group them by emotional importance and relationship similarity. So, if you raised your little sibling—fed them, bathed them, put them to sleep, protected them—there’s a good chance your brain put their name in the “people I care about and love the most.” When your child was born, he or she was added to the same “emotional folder.”

In those moments when you're taking care of a child, your brain simply goes to the closest, most familiar place. And sometimes, the first name that comes to mind is your sibling's.

For first-borns, especially when there is a large age gap with younger siblings, this pattern is even more common. Many first-borns take on a caretaker role for younger siblings, especially when help is needed in the family.

Mixing up your child's name with your sibling's isn't a sign that you're confused or not paying enough attention. On the contrary, it's a testament to how powerful and complex our relationships can be. It shows that your early caregiving experiences shaped who you are today, and your brain keeps those connections alive.