Të jesh prind i vetëm është sfidë në çdo rrethanë. Por kur ndarja është ende e freskët dhe zemra ende e lënduar, gjithçka mund të duket e pamundur për t’u përballuar. Kjo ndodhi me një baba të ri beqar, që zgjodhi të ndajë një moment të errët emocional në TikTok - dhe, në vend të mirëkuptimit, mori kritika të ashpra.
Jonathan McDonald, baba i tre fëmijëve, publikoi një video ku rrëfeu se ishte aq emocionalisht i rrënuar sa nuk po arrinte të ngrihej nga krevati. Vajza e tij 16-vjeçare po gatuante darkën dhe po kujdesej për vëllezërit më të vegjël (5 dhe 2 vjeç), vetëm që ai të kishte një moment për të qarë në qetësi.
“Ndihesha dështak si prind, sepse nuk isha prezent. Thjesht doja që gruaja ime të kthehej dhe zemra të mos më dhimbte më,” tha ai.
Në vend të empatisë, ai u përball me gjykim
Komentet u ndanë në dy kampe: disa i dolën në mbrojtje, të tjerë e akuzuan se po “rriste vajzën si nënë” dhe se “duhej të ngrihej të kujdesej vetë për fëmijët”. Një koment u shpreh:
“Ti ke pësuar një humbje të madhe, por edhe fëmijët e tu. Duhet të qani bashkë, jo të mbështetesh te vajza.”
Por shumë të tjerë vunë re diçka të rëndësishme:
“Po ta kishte postuar një nënë këtë video, komentet do ishin plot mbështetje.” “Kjo tregon sa pak vlerësohet shëndeti mendor i burrave…”
Ky standard i dyfishtë u bë i dukshëm: burrat që shfaqin ndjeshmëri ende shihen si “të dobët”, ndërsa gratë përqafohen dhe mbështeten.
Në një video tjetër, babai u përpoq të qetësonte kritikët. Sqaroi se nuk ishte një situatë e përsëritur. Vajza kishte pranuar me dëshirë të gatuante një vakt të thjeshtë, ndërsa fëmijët më të vegjël më vonë shkuan te gjyshërit që jetojnë në një apartament të lidhur me shtëpinë.
“Kur ata u kthyen, dola të ndihmoj, por vajza më tha: ‘Merrem unë me këtë punë. Qetësohu.’ E vlerësoj jashtë mase kujdesin e saj.”
A ishte ky rasti i "fëmijës së prindëruar"?
Psikologët përkufizojnë "fëmijën e prindëruar" si rastin kur fëmija merr rolin e të rriturit në mënyrë të vazhdueshme. Në këtë rast, ishte një situatë e izoluar, jo një model i përsëritur. Dhe në fund të fundit - çdo familje kalon ditë të vështira, dhe ndonjëherë, mbështetja është reciproke.
Në fund të fundit, prindërit janë njerëz. Burrat janë njerëz. Dhe ndonjëherë, të jesh prind do të thotë të lejosh edhe veten të kesh momente të dobëta — pa turp, pa frikë, pa gjykim. Sepse fëmijët tanë nuk kanë nevojë për robotë që s'ndiejnë lodhje, por për njerëz që u mësojnë se ndjenjat nuk janë dobësi, por pjesë e rëndësishme e shëndetit tonë mendor.
Artikuj të sugjeruar:
Burimi: Your Tango
