"Sinqerisht, nëse do të më kishit thënë dy vjet më parë që do të rrija e hutuar në kuzhinën e shtëpisë sime në Chicago, duke u përpjekur të kuptoja se si, për dreq, kisha përfunduar në një lidhje poligame pa e ditur… do t’ju kisha thënë të ndërronit Netflix-in me ndonjë libër psikologjie.
Unë jam nga Tirana, po jetoj prej pothuajse dy vitesh në Evanston, Illinois – një vend që e kam zgjedhur më shumë për universitetin sesa për burrat, edhe pse... e dini si thonë, njeriu bën plane, Zoti qesh.
Atë djalin, e njoha te një event shoqëror për studentë ndërkombëtarë. Qeshi me një batutë që bëra për mënyrën si amerikanët thonë “bless you” çdo herë që teshtin dikush – edhe kur është hera e pestë. Ishte e lehtë të flisje me të, kishte një mënyrë që të bënte të ndiheshe si personazhi kryesor i një filmi: si më ndryshe, e veçantë, e vëzhguar, e keni parasysh.
Filluam të dilnim. Në fillim ishte krejt "chill" – një kafe, një ecje në park, ndonjë dokumentar i çuditshëm në Netflix (që unë bëja sikur e kuptoja). Pas rreth dy muajsh lidhje, më çoi në një darkë "më serioze", diku në një rooftop me pamje nga liqeni. Ishte nata kur më tha që më pëlqente shumë dhe donte të përpiqej për një lidhje më të thellë. “Ekskluzive”, mendova unë. Në kokën time shqiptare, kjo do të thoshte: unë dhe ti, kaq.
Deri këtu, çdo gjë kishte shkuar mirë. Derisa një natë... ndërsa po shihja TikTok sa të më zinte gjumi, më vjen një mesazh nga një profil gruaje me emër shumë të butë: Caroline. Mesazhi ishte i thjeshtë, por brutal:
“Hi, I think we’re both dating R?”
E lexova pesë herë. I shkruaj: “Më fal, s'të kuptova?” Ajo ishte shumë e qetë. Më dërgon një foto të saj me R, që datonte para tre javësh – të dy në një koncert jazz-i, atëherë kur ky më kishte thënë që ishte me "disa shokë të vjetër nga universiteti".
Thashë me vete: “Jo, prit, ndoshta është ish-i… ose motra… ose –” por instinkti shqiptar më tha: “Kjo është një nga ato skenat që mami do të të thoshte: ‘ta thashë unë që mos u beso shumë shpejt këtyre amerikanëve’.”
E telefonova R për sqarim, dhe ky, me qetësinë më të madhe më thotë:
“Po, Caroline është pjesë e jetës sime. Ne kemi pasur një lidhje të hapur prej shumë kohësh. Po mendova se ti e kuptoje... që unë jam më shumë për një dashuri jo monogame. Dhe kur të fola për lidhje më të thellë, mendova që ndoshta edhe ti ishe e hapur për këtë.”
Domethënë unë kisha tre muaj poligame dhe s'dija gjë, kuptoni ju?
Unë në këtë pikë nuk dija të qeshja apo të qaja. Po për hir të gjithë vajzave që rriten me ndjesinë që "po fole shumë, je posesive" dhe "po heshte, je naive", vendosa të flas.
I thashë:
“Jo, nuk isha në dijeni se ndodhesha në një lidhje eksperimentale ku ti më 'testoje' nëse jam gati për të ndarë partnerin me të tjera gra. Dhe meqë ra fjala, s'jam gati. S'e kam për mbarë të ndihem si pjesë e një haremi modern në epokën e Instagramit.”
E lashë atë natë, me gjithë buzëqeshjen e tij të qetë, duke më thënë: “Në rregull, vetëm doja të isha i sinqertë.”
Po të ishe sinqertë, do më kishe thënë që në takimin e parë që ke një të dashur tjetër dhe po kërkon gruan nr. 2 more zotëri!!
Nuk u bëra kurrë poligame miq, jo me dijeninë time. Por për pesë minuta në divanin e ngrohtë të shtëpisë realisht mendova se ndoshta më kishte ikur treni i jetës moderne.
Por, spoiler alert: nuk më ka ikur asnjë tren. Jo për gjë, po të gjithë përdorin Uber tani. ;)" rrëfyer nga një vajzë shqiptare që jeton në SHBA.
Copyright Anabel.al / Ndalohet ribotimi pa lejen e redaksisë.
Letra të tjera nga rubrika "Mes nesh":
