"Po e shkruaj këtë si një prind, me shumë dashuri, por edhe me shumë zemër të ngarkuar. Sot, vajza ime mbushi 10 vjeç… por nuk ia thamë. Ajo nuk e di që sot është dita e saj. Dhe, sado çuditshëm tingëllon, besoj se bëmë gjënë e duhur.

Nuk është se nuk donim ta festonim, përkundrazi. Por para dy vitesh, organizuam një ditëlindje për të gjatë pushimeve të dimrit – në periudhën kur shkollat janë mbyllur. Askush nga shokët dhe shoqet e saj nuk pranuan që të vinin. Ajo e priste me padurim, kishte folur gjatë për të… por askush nuk erdhi. Na dhembi zemra. Nuk është një fëmijë që qan për çdo gjë, por atë ditë, ajo u mbyll në vete. Që atëherë, e kuptuam se për të, kjo ditë ishte shumë më e ndjeshme sesa për fëmijët e tjerë.

Vitin që shkoi, bëmë një kompromis: festuam në ditën e saktë me shoqen e saj të ngushtë dhe prindërit e saj – e çuam në kinema, hëngrëm jashtë. Pastaj, disa javë më vonë, organizuam një festë më të madhe për shoqet e shkollës. Dhe ndodhi prapë – disa u vonuan, disa nuk erdhën fare. Vajza ime ka çrregullim të spektrit autik dhe ka vështirësi në përpunimin e informacionit që dëgjon, ndaj për të ishte shumë e vështirë ta kuptonte pse ndodhin këto gjëra.

Këtë vit, bashkë me bashkëshorten time, vendosëm të bëjmë diçka ndryshe: nuk do t’ia tregonim se ishte ditëlindja e saj. I thamë se ka edhe 18 ditë, dhe ajo e besoi – sepse për të, numrat dhe koha janë shumë të rëndësishme, i mban mend gjithmonë.

Sigurisht që nuk e lamë ditën pa asgjë. I sollëm ushqimin e saj të preferuar, planifikuam një darkë ndryshe. E pamë të lumtur. Nuk ndjeu mungesë dashurie. Përkundrazi, ndjeu që ne ishim aty për të – pa zhgënjime, pa ankth, pa dhimbje.

E di që disa do thonë: “Si more nuk i thua fëmijës tënd që ka ditëlindjen?” Por ju lutem, më besoni. Kur je prind i një fëmije që i ndjen gjërat më fort se shumica, që nuk kupton gjithmonë arsyet pse të tjerët nuk vijnë, kur çdo përpjekje për të festuar kthehet në stres… nuk është e lehtë. Dhe kur ndjen se dështimet e shoqërisë bien mbi supet e fëmijës tënd – si prind, do bësh gjithçka për ta mbrojtur.

Sot, nuk pati tortë. Por pati qetësi. Dhe dashuri. Dhe më shumë kuptim se çdo festë që kam parë ndonjëherë," shkruar nga një baba i sinqertë.

Copyright Anabel.al / Ndalohet ribotimi pa lejen e redaksisë.

"I am writing this as a parent, with much love, but also with a very heavy heart. Today, my daughter turned 10 years old… but we didn't tell her. She doesn't know that today is her day. And, as strange as it sounds, I believe we did the right thing.

It's not that we didn't want to celebrate, quite the opposite. But two years ago, we organized a birthday party for her during the winter holidays – when schools were closed. None of her friends agreed to come. She was looking forward to it, she had talked about it for a long time… but no one came. Our hearts ached. She's not a child who cries for everything, but that day, she closed in on herself. Since then, we realized that for her, this day was much more sensitive than for other children.

Last year, we made a compromise: we celebrated on the exact day with her best friend and her parents – we took her to the movies, we ate out. Then, a few weeks later, we organized a bigger party for her school friends. And it happened again – some were late, some didn’t come at all. My daughter is on the autism spectrum and has difficulty processing the information she hears, so it was very difficult for her to understand why these things were happening.

This year, my wife and I decided to do something different: we wouldn't tell her it was her birthday. We told her it was 18 days away, and she believed us – because for her, numbers and time are very important, she always remembers them.

Of course, we didn't leave the day without anything. We brought her her favorite food, planned a different dinner. We saw her happy. She didn't feel a lack of love. On the contrary, she felt that we were there for her – no disappointments, no anxiety, no pain.

I know some will say: “Why don’t you tell your child it’s their birthday?” But please, trust me. When you’re the parent of a child who feels things more strongly than most, who doesn’t always understand the reasons why others don’t come, when every attempt to celebrate turns into stress… it’s not easy. And when you feel like the failures of society are falling on your child’s shoulders – as a parent, you will do everything you can to protect them.

"Today, there was no cake. But there was peace. And love. And more meaning than any celebration I've ever seen," written by a sincere father.

Copyright Anabel.al / Reprinting without permission of the editorial staff is prohibited.