Anabelizim

Mes nesh: "Partnerit që s'diti të më dojë ashtu si kisha nevojë!"

Mes nesh: "Partnerit që s'diti të më dojë ashtu si
Mes nesh/ ANABEL

Se unë doja ëndrra të thjeshta, të ndjeshme,

Jo perfekte, por të gjalla, të prekshme.

Me duar të ngrohta e sy që nuk ikin,

Që rrinë në heshtje, por gjithçka ta thonë me shikim.

 

Doja një paqe pa fjalë të mëdha,

Një dashuri që s’më kërkon të jem ndryshe nga ç’jam.

Një dashuri që s'më ngushton në frymë, që më sheh me gjithë plagët,

dhe s'i frikësohet thellësive të mia.

Një shtrat ku lodhja të mos jetë peshë, por arsye për t'u përqafuar më fort.

 

Doja një jetë që s’më rëndon në shpirt,

Një mëngjes pa beteja me veten përditë.

Një dritë që hyn ngadalë, pa më trembur,

Një qetësi që s’më detyron të bëhem një tjetër.

 

Por tani…

Po mësoj të jetoj edhe me zbrazëtinë,

Të gjej dritë edhe kur mbetem në vetmi.

Të pranoj heshtjen kur fjala mungon.

 

Do mësoj t’i dua ditët pa ngjyrë,

Të eci ngadalë pa pasur drejtim.

Sepse ndonjëherë, edhe zbrazëtia është një vend i shenjtë,

ku zemra pushon, e frymën shëron.

Ndonjëherë nuk ka më shumë forcë

se sa të pranosh që je e lodhur… dhe prapë të qëndrosh...

- Poezi e dërguar në mesazhet e #TëPadërguarat nga një grua anonime, dedikuar (ish-) partnerit. Nëse ke dhe ti një mesazh të gjatë, letër, shqetësim që do ta shprehësh anonimisht, na shkruaj në:

- Inbox-in e anabel.entertainment, për rubkrikën "Mes nesh".

- email-in [email protected], për rubrikën "Untold stories".

Historia jote vlen të dëgjohet. <3

REELS

Një video që u bë virale së fundmi preku miliona njerëz në mbarë botën, duke kapur një gjest të thjeshtë, por thellësisht domethënës mirësie. Në Shtetet e Bashkuara, mbrëmja e maturës (“prom”) shihet si një moment i rëndësishëm – një festë plot shkëlqim që shënon fundin e shkollës së mesme, me veshje elegante, shoqërues dhe pritshmëri të larta shoqërore. Por për disa nxënës, sidomos ata që ndihen ndryshe apo të lënë mënjanë, ajo natë mund të mbajë edhe një ndjesi vetmie. Kjo ndryshoi kur kapiteni i ekipit të futbollit të shkollës mori vesh se një nga shoqet e klasës së tij do të shkonte vetëm në mbrëmjen e maturës. Pa u menduar dy herë, ai e ftoi të ishte partnerja e tij. Reagimi i saj ishte shumë emocionues. Momenti, i ndarë në një video të postuar nga Jason Kennedy, u përhap me shpejtësi në internet, duke mbledhur miliona shikime dhe mijëra komente që vlerësonin këtë akt.

Hë se thoni se vajzat duan më shumë baballarët 🤨

A keni dëgjuar për Biologique Recherche? Ofron trajtime të personalizuara që rikthejnë ekuilibrin natyral të lëkurës përmes formulave me përqendrim të lartë aktivësh. Bëni një xhiro nga @skiniqclinique dhe provojeni.

@iqos_al Teknologji dhe inovacion në ÇDO dizajn! 😍

Sa të mil 😩

gatuan shpesh dhe shkëlqyeshëm?!!!

Eventi i Lush mblodhi bashkë gocat për të zbuluar mikrobiomën e lëkurës dhe për të krijuar maska të personalizuara, në moment. 🌿✨ Formula unike, ashtu si lëkura jote. 🌸

Jo më kot Geekbar është bërë trend kaq shpejt në Shqipëri kur në të gjithë botën njihet si vape numër 1!!

Oriola Marashi hap dhe mbyll sfilatën e Guess ✨

Si ju duket? 😍

Between us: "To the partner who didn't know how to love me the way I needed!"

Mes nesh: "Partnerit që s'diti të më dojë ashtu si
Between us/ ANABEL

That I wanted simple, sensitive dreams,

Not perfect, but alive, tangible.

With warm hands and eyes that never leave,

Who sit in silence, but say everything with their looks.

 

I wanted a peace without big words,

A love that doesn't ask me to be different from who I am.

A love that doesn't hold my breath, that sees me with all my wounds,

and is not afraid of my depths.

A bed where fatigue is not a burden, but a reason to hug each other tighter.

 

I wanted a life that didn't weigh on my soul,

A morning without daily battles with myself.

A light that enters slowly, without scaring me,

A calm that doesn't force me to become someone else.

 

But now…

I am learning to live even with emptiness,

To find light even when I am left alone.

To accept silence when words are lacking.

 

I will learn to love the colorless days,

To walk slowly without direction.

Because sometimes, even emptiness is a sacred place,

where the heart rests and the spirit heals.

Sometimes there is no more strength

than to admit that you are tired... and still stay...

- Poem sent in  #Unsent messages by an anonymous woman, dedicated to her (ex-) partner. If you also have a long message, letter, concern that you would like to express anonymously, write to us at:

- Anabel.entertainment's inbox , for the "Among Us" column.

- email [email protected],  for the "Untold stories" column.

Your story is worth hearing. <3